Τα φύλλα
είναι οι λέξεις των δέντρων
Γραμμένες με
μελάνι από χλωροφύλλη
Είναι τα
αυτιά τους και τα μάτια τους
Μας βλέπουν
και μας κρυφακούν
Tα πράσινα πανιά είναι του
ήλιου
Στα ξύλινα
καράβια των κορμών
Που αράζουν χρόνια
τώρα
κάτω απ΄τα
μπαλκόνια μας
Και ονειρεύονται
ταξίδια.
Κάποτε έτρεχαν ελεύθερα στους κάμπους
ζευγάρωναν
με τις νύμφες τους
και
γεννούσαν αυγά πουλιών
ώσπου ήρθαν κάτι
πανύψηλες γυναίκες
απ΄το βάθος
του ορίζοντα, ντυμένες στα μαύρα
σκότωσαν τις
νύμφες
ράντισαν τους
κορμούς με το γάλα τους
και τους κάρφωσαν στο χώμα.
No comments:
Post a Comment