Κάθε μέρα
δυο κουταλιές λάδι
Και σιωπή
κάνει τα
λόγια σοφότερα
λάδι
χρειάζονται και οι πληγές
Και η
ορχήστρα μέσα μας
Και το
καντήλι του σώματος θέλει το λαδάκι του
Όμως εσύ
καταλύεις εντός μου όλα τα υλικά
Μπερδεύεις
συνταγές και εξισώσεις
κάνεις το αίμα ουρανό
βγάζεις
χρυσάφι απ΄τους πόρους του δέρματος
πλουτώνιο
απ΄το δάκρυ
εσύ ο μάγος
των μελαγχολικών μου ημερών
μιλάς τη
γλώσσα των σαλιγκαριών και των φύλλων
κατέχεις τον
αριθμό των σταγόνων της βροχής
και τους κλειδάριθμους της άνοιξης
κάνεις παρέα
με τους Κενταύρους πάνω στα βουνά
σβήνεις με μέλι τη φωτιά του έρωτα
και με το
γέλιο σου λιώνεις το χιόνι
Ω μύστη της μνήμης του νερού και των δέντρων
Να το
θυμάσαι
Η λογική
ταιριάζει μόνο στους θνησιγενείς.
No comments:
Post a Comment